Une armoire dans la chambre

We zijn weer een stapje dichterbij een comfortabel huis in Frankrijk. Afgelopen week hebben we weer een paar karweitjes van de lijst af kunnen strepen.
Het was nog erg lekker weer met af en toe een bui dus we hebben weer genoten. Het blijft toch zo'n prachtig dal. Het is iedere keer weer een fijn gevoel van thuiskomen hier.

Onze achterbuur-schaapjes liggen lekker in de herfstzon

We hebben vooral in de slaapkamer boven gewerkt. Hier hadden we al vrij snel een inbouwkast gepland in de nis. In de schuur stonden nog twee oude tuindeuren en die leken me wel wat voor die kast.
Nou, dat is me wel een karwei geweest zeg. Ik ben eerst een paar dagen bezig geweest om het glas en de stopverf te verwijderen. Dit heb ik van de zomer al gedaan. En natuurlijk alles schuren en schoonmaken.
Van de week heeft Leo geholpen met een kozijn te maken. Daarna ben ik aan de slag geweest met de grondverf en daarna de lak. De oude kast die als binnenkant is blijven staan moest ook zo links en rechts een likje verf hebben. Om op te frissen hoor. Ik heb de rest van de kast maar gelaten voor wat het is. Beetje versleten maar wel schoon. Het is de binnenkant maar.
Je zag het met elke laag verf opknappen. Da's dan wel weer leuk werken.

In de tussentijd heeft Leo een stel golfplaten aan de zijdeur van de stal gemaakt. Zo kan het niet meer zo inregenen. Niet dat we die stal ( op het moment) gebruiken maar we willen het hout niet te nat laten worden. De dag nadat het klaar was heeft het goed geregend en dus getest. Werkt prima zo!!

En natuurlijk kom je bij zo'n huis van het één in het ander. De hedera aan de weg stond op instorten. Van mij mag ie vallen maar dan valt ons hekwerk ook en dat is toch wel nodig. Vanaf de weg is het een val van ongeveer 2 meter naar de tuin. Nou zal er niet direct iemand van de rand af tuimelen maar zo'n hek is een prima afrastering.
We hebben nog een marktkraam in de schuur liggen en daar hebben we maar een stel buizen van in de grond geramd. Nouja dat heeft Leo gedaan ;-) We zijn er vrij zeker van dat we niet op een markt gaan staan dus dan gebruiken we het maar voor andere dingen. Eiken planken hebben we ook nog genoeg liggen. Dus een nieuw stuk hekwerk is het resultaat.
Hier valt niet zomaar iemand van de weg in ons kippenhok.

Wat je allemaal niet nodig hebt voor zo'n karweitje!!!

Maar het ziet er weer puik uit.

In de slaapkamer heb ik ook de vloer een beetje bijgevuld. Die ziet er nogal uit ( met dank aan de houtworm) maar nu de ergste plekken opgevuld zijn kunnen we hem schilderen. Dan ziet ie er weer een beetje netjes uit. En zo niet kunnen we er altijd nog laminaat overheen gooien maar ik vind het toch leuker als het een beetje authentiek blijft. Het raampje boven de deur dichtgemaakt voor wat licht in de gang. En daarna hebben we de muren in de slaapkamer behangen.
Het geheel ziet er super uit!!! Dit is in de tussentijd de mooiste kamer van het geheel aan het worden dus we gaan lekker hierboven slapen denk ik. Lekker ruim en een uitzicht vanuit het bed. Wat wil je nog meer?

We hebben zelf niet zo in de gaten wat we allemaal doen en gedaan hebben. Het gaat geleidelijk en je went snel aan nieuwe dingen.
Maar onze buren zijn van de week op bezoek geweest en die kennen het huis van voor onze tijd. Ze keken hun ogen uit. Ze vonden dat we al erg veel hadden gedaan.
Tja, dat is natuurlijk wel zo maar zo voelt het toch niet. Het is echt niet zo dat we alleen maar aan het werk zijn in Frankrijk. We slapen lekker uit en rommelen wat aan. Laat op de middag een borreltje en een lekker diner. Op de één of andere manier is het leven erg ontspannend in ons dorpje. We genieten nog steeds.

We vonden op het dek in onze stal nog een gigantische muis. Thuis even opgezocht wat het nou precies was. Het blijkt een eikelmuis te zijn. Houdt van vruchten en zaden. Nou dan zat ie goed bij ons voor de deur staan een boel appelbomen. Helaas voor muis is hij iemand tegengekomen die wel muis lust of mee wil spelen of zo?? Er zullen er nog wel meer zitten ergens in de buurt denk ik zo. Ook daar wen je aan.

Liefs, Monique